Ποίηση
Από το έργο της Πελαγίας Κόντζογλου, «Μυθογραφίες - Έπος Αθανάτων», το οποίο βραβεύτηκε στο 2ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ποίησης, Διηγήματος και Ταξιδιωτικού Δοκιμίου το έτος 2008 με το βραβείο ποίησης «Μνήμης Φεδερίκου Γκαρθία Λόρκα». Προσεχώς ετοιμάζεται επανέκδοση του βιβλίου από τις Εκδόσεις ΥΦΟΣ, που συμπεριλαμβάνει είκοσι επιπλέον ανέκδοτα ποιήματά της,
ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ:
* «Αναζητήσεις» Συλλογικό Ποιητικό έργο
Εκδόσεις Αϊβαλή, Αθήνα 1993
* «Ταξίδι στην Αιωνιότητα» Ποιήματα
Εκδόσεις Αϊβαλή, Αθήνα 1994
* «Μυθογραφίες – Έπος Αθανάτων» Ποιήματα
Εκδόσεις Ύφος – Αθήνα 2003
Μαρμαρωμένος Βασιλιάς
Τι να ‘ναι αυτό που σ’ εμποδίζει
ν’ αφήσεις τις σκέψεις σου να έρθουν να με βρουν
απογοητευμένο από τις θλίψεις του καιρού…
Κάστρο απόρθητο σε κλείνει
μέσα σε τοίχους γυάλινους θαμπούς
Μαρμαρωμένοι Βασιλιάδες που κοιτάνε
να πλησιάζουν κι άλλες συμφορές με τους εχθρούς.
Τι να ‘ναι αυτό που σε τρομάζει
ν’ αφήσεις τα όνειρά σου να έρθουν να με βρουν,
το να μ’ αγγίζεις είναι δώρο, το ονείρεμά σου ανατροπή.
Είμαι ο κρυφός σου φύλακας
φτιαγμένος από ανάσα κι ουρανό
από τη δύναμη του σύμπαντος, ταξιδευτής ετών,
μα είμαι κι αυτός
που βλέπει το πλησίασμα της ώρας
για μια απελπισμένη, ύστατη, μακάβρια προσπάθεια
ενάντια στους εχθρούς…
Κρύβομαι στα μαρμαρένια αλώνια,
βαδίζω άγνωστα άγρια μονοπάτια,
βαδίζω ανάμεσα σε θολωτούς τάφους
αρχαίους, ξεχασμένους
στην χώρα των Αβάντων.
Περνώ τα σύνορα της μνημοσύνης,
το ξεχασμένο δάσος των ξωτικών
με τα πανάρχαια όντα.
Βαδίζω σ’ υπόγεια σπήλαια όπου κατοικούν βρυκόλακες,
εκεί που σύννεφα κυβιστικά σκοτεινιάζουν τα μυαλά
κι οι θησαυροί αιμορραγούν.
…Μόνος
με σύντροφο πιστό τ’ αθάνατο σπαθί μου…
Γύρω μου μαρμαρωμένοι οι νικητές και οι ηττημένοι,
αρχαίων πολέμων πολεμάρχες
φρουροί ακοίμητοι μιας ξεχασμένης εποχής.
Και τώρα που ήρθε η μεγάλη εποχή για τους ανθρώπους
καλούμαι να δώσω την ύστατη μάχη
μαζί μ’ όσους μου απέμειναν απ’ το μεγάλο πλήθος.
Μ’ αυτούς τους λίγους
που κατανίκησαν τους τρομερούς εφιάλτες,
την πίεση, το φόβο και την ένταση
και κυριάρχησαν μ’ ανδρεία στον εαυτό τους.
Κι εγώ ανάμεσά τους
κατά βάθος μόνος,
με σύντροφο πιστό τ’ ολόγυμνο σπαθί μου…
Τι να ΄ναι αυτό που σ΄ εμποδίζει
ν’ αφήσεις τις σκέψεις σου να έρθουν να με βρουν,
σκληραγωγημένο από τις μάχες ενάντια στους εχθρούς.
Αν είναι ο φόβος μη φοβάσαι, γιατί ακόμα υπάρχει χρόνος.
Είμαι φύλακας, φρουρός, ο τελευταίος βασιλιάς
και είτε με τη ζωή μου,
είτε με το θάνατό μου
θα υπερασπιστώ γενναία
έστω και την τελευταία ελάχιστη ελπίδα…
*από το:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου