Δημήτρης Α. Δημητριάδης - Τρία ποιήματα

   ΠΟΙΗΣΗ    

                 Αγαπητέ μου κ. Αϊβαλή, σας χαιρετώ.

       Πρώτα πρώτα εύχομαι να είστε καλά.

Σας παρακολουθώ και σας χαίρομαι. Θεωρώ ότι στα δύσκολα και δύσμοιρα χρόνια μας, οι προσπάθειές σας έχουν Αιτία και Λόγο κι ασφαλώς Σημαίνουν και Δείχνουν. Συγχαρητήρια.

Σας στέλνω τρία ποιήματά μου και μικρό βιογραφικό, μαζί με τους πιο εγκάρδιους χαιρετισμούς μου.

Φιλικά

Δημήτρης Α. Δημητριάδης

~~~~~

Δημήτρης Α. Δημητριάδης *

Τρία ποιήματα

                 Πώς να τους παραβλέψεις;

Πώς

πώς να παραβλέψεις τους ποδοπατημένους

λεηλατημένους

και θεόγυμνους

αυτούς που αρνούνται τη σιγουριά της άγκυρας

κι απλώνουν τα όνειρά τους στα εργαστήρια της απορίας

χαράζοντας ταξίδια μυστικά

εκείνους

τους αδιαλείπτως καταγράφοντες σαρκαστικές ψυχώσεις

μετέωρες χειρονομίες

κι ανελέητες εξαρθρώσεις

εκείνους δηλαδή

που νιώθοντας της έξαρσή τους φυλακή εν ώρα πολέμου

παρασέρνονται στην πείνα των αισθήσεων

βλέποντας με τα χέρια

ακούγοντας με τα μάτια

και με τα πόδια οσφραίνοντας της γης την ορμή

αυτούς

τους τελευταίους πια

τους αφιερωμένους στη θεολογία του πόνου

και στην ηδονή της Μεγάλης Περιπέτειας

πώς να τους παραβλέψεις;

 ~~~~~

             Κάποιοι μονάχοι την κουβαλάνε πια

Τις λύπες σέρνει η χώρα μου

μαρτυρολόγια υφαίνει.

Απ’ τον ξύπνο στον ύπνο έπεα πτερόεντα

πληγές αγιάτρευτες

τίποτα να ησυχάσει ο νους

να μην πονάει ο πόνος.

Κάποιοι μονάχοι την κουβαλάνε πια

μυστικά στο δρόμο του ο καθένας

μονάχα αυτοί γνωρίζοντας το φως

το άρωμά της

σε σκοτάδια κι ερημιές σωπαίνοντας

και δημιουργώντας μοναχοί τους.

 ~~~~~

Όμως ακόμη επιμένουν οι στιγμές

Όμως ακόμη επιμένουν οι στιγμές

γυρίζουν τρίζοντας αλλά γυρίζουν

λάμπουν θολά αλλά λάμπουν

συρρικνώνονται αλλά και μεγαλώνουν.

Κρατούν τη μνήμη της ντροπής

τους σπασμούς για τα χαμένα σημάδια

αλλού πιστεύουν

δικές τους έχουν λογικές και ψευδαισθήσεις.

Υπέροχες στον πυρετό της μοίρας τους

σκάβουν βαθιά την αντοχή τους

ανασύροντας αντιθέσεις

αφορισμούς

εκκρεμότητες.

Σινιάλα κάνουν στους ελάχιστους που πέρασαν απέναντι

στα ερείπια των ονείρων κρεμούν

τις ξεσκισμένες τους σημαίες.

Μικρές

ατελείωτες μικρές φωτιές ανάβοντας

με πένθη προσανάμματα

ουρλιάζουν

χλευάζουν

βγάζουν διαρκώς τη γλώσσα τους

στο συμπαγές των πεποιθήσεων

στα δεδομένα.

Αντίστροφα μετρώντας

αδιαφορώντας παντελώς για κανόνες και νόμους

ακόμη επιμένουν

ανυπότακτες

γοητευτικές

και άκρως επικίνδυνες για τους «ήσυχους».

~~~~~

[*]  Δημήτρης Α. Δημητριάδης γεννήθηκε το 1955 στο Τέμενος Παρανεστίου Δράμας και ζει στη Θεσσαλονίκη. Συνεργάζεται με πολλά περιοδικά κι εφημερίδες («Μανδραγόρας», «Ένεκεν», «δίοδος», «3η χιλιετία» κ.α.) και έχει εκδώσει εννιά ποιητικές συλλογές.

Ποιήματά του μεταφράστηκαν στα Γαλλικά, Ιταλικά και Πολωνικά.